Бедавала маці,
Па сваім дзіцяці
Плакала яна.
Сына ўзялі з дому,
Пела маладому
Чорная вясна.
Да чужога поля
Выгнала нядоля
I яго няма.
А ці тыя сьлёзы
Зьніклі на дарозе,
Высахлі дарма?
Як жывое цела
Сонца іх сагрэла,
Падняло зь зямлі.
Лёгкай вейкай пары
Закружылі хмары,
Ў вечнасьць паплылі.
I шукаюць сына
Ўсюды бязупынна,
I жальба лягла
На сьнягі, ільдзіны,
На расу даліны,
Дзе туман-імгла.
У далёкім краю
Я ў тузе згараю,
Мрою пра цябе.
Маці, не расталі
Тваіх сьлёз крышталі!
Бліскавіца б'е...
Пад цяжкія ўдары
Расьсякае хмары
Вогнены зігзаг.
Голас твой імчыцца
Гневам навальніцы
I твая сьляза
Ў ясным зіхаценьні,
Як багаславеньне,
Як цудоўны дар,
Кропляй дажджавою
Палкай і сьвятою
Ўпала мне на твар.
|
|
